การที่จะรักใครสักคนต้องรู้สึกถึงข้างในใจ

การที่เราจะรักใครสักคนหนึ่ง ต้องพยายามที่จะรู้จักเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เราจะต้องรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน เราจะต้องรู้ว่าลักษณะนิสัยของเขาเป็นเช่นไร เราจะต้องรู้ความชอบและความไม่ชอบของเขา เพราะการที่เราได้รู้ความต้องการ รู้ลักษณะนิสัยใจคอของเขาเพียงพอที่เราจะสามารถปฏิบัติตนตอบสนองความต้องการของเขาได้อย่างถูกใจ อันที่จริงแล้วความรักก็ไม่ได้แตกต่างจากเรื่องของการตลาดที่ว่า เราเองเหมือนกับเป็นผู้ผลิต การกระทำของเรานั้นเหมือนผลิตภัณฑ์ คนที่เรารักนั้นเหมือนผู้บริโภค ถ้าเราเข้าใจคนที่เรารักเราย่อมแสดงพฤติกรรมที่ถูกต้องที่สามารถจะเอาใจคนที่เรารักได้ เหมือนนักการตลาดที่สามารถออกสินค้าที่ถูกใจผู้ซื้อได้ ดังนั้นอย่าได้ละเลยในการที่จะพยายามรู้สิ่งต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับคนที่เรารัก เพื่อให้เราสามารถตอบสนองความต้องการและความพึงพอใจของเขาได้สูงสุด และให้เขานั้นอยากจะอยู่กับเราเรื่อยๆ ไปเพราะเขามีความรู้สึกว่า ความต้องการของเรานั้นได้รับการตอบสนองอย่างน่าพึงพอใจเสมอรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ก็เป็นสิ่งที่จำเป็นในการที่จะรักษาความรักที่ยั่งยืน คนเรานั้นถ้าจะอยู่ด้วยกันจะต้องมีอารมณ์เขิน ที่ฝรั่งเรียกว่า Smile ถ้าหากเขาเล่าเรื่องขำขัน แล้วเราไม่หัวเราะ คิดดูก็แล้วกันว่าความรู้สึกของเขาจะเป็นเช่นไร ถ้าหากเขาพูดจาเล่นแล้วเราก็โกรธงอนกับข้อความการพูดเล่นเสมอไป เขาก็จะมีความรู้สึกว่า ชีวิตนี้จืดชืด หรือเขาต้องคอยระแวงระวังคำพูดของเขาตลอดไปว่าเขาจะพูดอะไรขัดใจเราบ้าง เพราะเรานั้นขำไม่ออกกับการเล่นของเขา ดังนั้นอย่าเป็นคนขาดอารมณ์ขัน เพราะคนที่ขาดอารมณ์ขันนั้นทำให้คนอยู่ใกล้ไม่สนุก และจะต้องคอยระแวงระวังตลอดเวลาว่า ตนเองจะไปทำให้อีกฝ่ายหนึ่งนั้นเสียใจ ถ้าหากเราทำให้คนรักของเรานั้นอยู่กับเราด้วยความระวังระแวง เขาจะไม่มีความสุขเลยเพราะการกระทำของเขานั้นจะไม่เป็นธรรมชาติ จะเป็นการกระทำที่ต้องเกิดจากความระมัดระวัง เป็นการกระทำที่เหมือนกับประดิษฐ์ (Make) อยู่ตลอดเวลา